era óbvio, mas eu tentei: p. não vai me emprestar seu tratado de culinaria para mujeres tristes. mas ela também se entusiasmou: vamos começar nossa pequena produção de dramatizações para a radio a partir desses textos do colombiano hector abad faciolince. melhor dito: já temos um primeiro "libreto" com base nessa receita:
Sí algún día te enfermas de palabras , como a todas nos pasa y estas harta de oirlas, de decirlas. Si cualquiera que eliges te parece gastada, sin brillo, minusválida. Si sientes nausea cuando oyes horrible o divino para cualquier asunto, no te curaras por supuesto , con una sopa de letras. Has de hacer lo siguiente. Cocinarás al dente un plato de espaguetis. que vas a aderezar con el guiso mas simple: ajo, aceite y ají. Sobre la pasta ya revuelta con la mezcla anterior, rallaras un estrato de queso parmesano. Al lado del plato hondo colmo de espaguetis con lo dicho, pondrás un libro abierto. Cualquier otra compañía no es recomendable. Pasarás al azar de uno y otro libro pero ambos han de ser poesía. Solo los buenos poetas nos curan la llenura de palabras. Sólo la comida simple y esencial nos cura los hartazgos de la gula.
em tese, o livro está esgotado. mas encontrei por aí nas livrarias virtuais. e tenho também um amigo que vai à colombia para as festas.